Μια μέρα είδα έναν ευτυχισμένο άνθρωπο. Ξέρετε πώς είναι αυτοί. Μ' εκείνο το χαρούμενο, γελαστό και γεμάτο φώς πρόσωπο. Και παραξενεύτηκα, σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, γιατί τα ευτυχισμένα πρόσωπα, είναι πια πολύ λίγα.
Όμως, τούτος ο ένθεος άνθρωπος, φαινότανε σαν να μην τον αγγίζουν καθόλου, πολλά από τα προβλήματα που εξουθενώνουν τους περισσότερους από μας.
Σταχυολόγησα, τα «δόγματα» και τις ρίζες της ευτυχίας του, από τα λίγα που μου είπε:
Ζήτησα από το Θεό να μου δώσει δύναμη
και μου έδωκε προβλήματα για να μάθω να τα λύνω.
Του ζήτησα οικονομική άνεση
και μού 'δωσε νου και ικανότητα να δουλεύω.
Του ζήτησα θάρρος
και μού 'δωσε κινδύνους για ν' αντιμετωπίζω.
Του ζήτησα αγάπη
και μού 'δωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.
Του ζήτησα χάρες
και μού 'δωσε ευκαιρίες να τις εκμεταλλευτώ.
Δεν πήρα τίποτα από όσα ζήτησα.
Πήρα όμως, όλα, όσα χρειαζόμουν για να ζήσω!
Εμείς, σκεφτήκαμε ποτέ, τί χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου