Ο κύκλος της ζωής. Παιδί μου, η ζωή σου σε καλεί!

Αγαπημένη μου φίλη, μανούλα κι εσύ, 

Μαμά, κι όλες οι μαμάδες! 

Έφυγε τα παιδί μας, μακριά για σπουδές, 

 κι ήρθαμε με τη σειρά μας,  

στη θέση των μανάδων μας.

 Που αφήσαμε την αγκαλιά και τη στοργή τους

για ν' ανοίξουμε τα φτερά μας στη ζωή.

Στη ζωή που μας πήρε από κοντά τους, 

και μας έφερε εκεί που αυτή όρισε.
Στο δικό μας το σπίτι, στη δική μας οικογένεια.

Και τούτο το γράμμα, 

έρχεται τούτη την  ώρα της πικρής μοναξιάς μας,

να ευχαριστήσει την αγκαλιά σας 

που μας όπλισε με αγάπη, με δύναμη και πίστη

 να αντιμετωπίσουμε όλα τα κύματα 

που μας χτύπησαν,

κι όλες τις δυσκολίες 

που συναντήσαμε στα πρώτα μας βήματα.

Αυτό που μας στήριζε, αυτό που μας δυνάμωνε,

 αυτό που μας έσπρωχνε μπροστά
ήταν η αγάπη σας, η θυσία σας 

και η πίστη που είχατε ότι θα τα καταφέρουμε.

Σας ευχαριστούμε γι''αυτό. Γιατί αυτό μας έσωσε.

Από τούτη την εμπιστοσύνη που μας είχατε,
από τούτη την καρτερία που δείξατε εσείς
στην απουσία μας,
παίρνουμε τώρα εμείς κουράγιο.

Γιατί τούτες οι πρώτες ώρες της μοναξιάς,

οι πρώτες ώρες της απουσίας του παιδιού μας,

μοιάζουνε σκοτεινό σύννεφο,

 χωρίς ελπίδα, χωρίς ξαστεριά.

Όμως μάνα,

γνωρίζω πόσο μονάχη έμεινες,

 πόσο σου έλειψα, πόσο με χρειαζόσουν!
Όσο και σε μένα!

Πέρασα φριχτές ώρες μακριά σου, 

κι αναζήτησα την αγάπη και την αγκαλιά σου

πολλές κρύες βραδιές, 

που έμπαινα σ' ένα σπίτι σκοτεινό 

κι ήταν το τραπέζι μου ήταν άδειο.

Όμως η αγκαλιά σου, που όλα τα μπορούσε,
κι όλα μου τά 'χε δείξει, μ' έμαθε να παλεύω τη ζωή,
να ανταποκρίνομαι στις προκλήσεις της
και να ξεπερνάω τις δυσκολίες.

Μάνα σ' ευχαριστώ για τον αγώνα της  καρδιάς σου,
γιατί μου τά 'δωσες όλα. 

Γιατί μ' έκανες να βρίσκομαι στη θέση
να γίνω κι εγώ άξια σαν κι εσένα. 

Να δεχτώ πως το παιδί μου θα φύγει μακριά,
να πετάξει στης δικής του ζωής τα όνειρα.

Και,
Μάνα μου, δώσε μου την ευχή σου,
νά 'ναι κι η δική μου αγκαλιά

 κι η καρδιά, καρπερή σαν τη δική σου
και το παιδί μου να βρεί τη δύναμη, 

την αντοχή, το θάρρος
που μια αγάπη σαν τη δική σου μπορεί να χτίσει.
Νά χει  την ευλογία 

σε ό,τι θέλει να είναι για καλό του.

Μάνα, τώρα μου λείπεις πιο πολύ,
Μάνα τώρα σ' έχω ανάγκη πιο πολύ
και το ξέρω, πως με κρατάς πάλι αγκαλιά,
και μου φτιάχνεις πίτες, γλυκά!

τον έλεγχο με άριστα
σου φέρνω κι εσύ με φιλάς.

Και βρισκόμαστε πάλι μαζί, 

εγώ να κοιμάμαι
κι εσύ να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά,

όπως μικρό κορτισάκι.

Μά κάθε τόσο ξυπνώ,
είμαι μάνα και κόρη, και τούτο,
στιγμή δε μου φεύγει από το νού!

κι όσο κι αν βοήθεια ζητώ
στη θλίψη που την καρδιά μου ραγίζει,

απλώνω το χέρι, να σε κρατήσω,
να σε ζητήσω, να σ' αγκαλιάσω
να δεις ότι είμαι κοντά σου,
και να δώ ότι  έισαι κοντά μου.

Κι εσύ κοιμάσαι, 

κι εγώ κοντά σου, ανασαίνω μαλακά,

μη τον ύπνο σου χαλάσω, 

μια και στ' όνειρο, καθε βραδιά
έρχομαι μυστικά, 

στην αγκαλιά σου να πλαγιάσω.

Παιδί να γενώ, μα κόρη βρίσκομαι

και μάνα γίνομαι.

Αχ! μάνα,  δεν μπορούν οι ζωές μας
να είναι μαζί
μέσα σε ένα μονάχα παπούτσι!

Οι καρδιές μας όμως, μπορέι
να χωρ'έσουνε σ' ένα μόνο  κουκούτσι!

Χτυπάνε πάντα μαζί, του παιδιού και της μάνας

Σαν παιδί που δικό σου είμαι εγώ,

και σα μάνα του παιδιού μου που είμαι!