Με πρόταγμα τη φράση
του Μενάνδρου “ἄγει πρός φῶς τήν ἀλήθειαν χρόνος” αυτό που αναζητούμε εδώ, είναι η
ουσία των πραγμάτων και η δύναμή της,
στο χρόνο. Δηλαδή στη ζωή. Τη ζωή τη δική
μας, και των επόμενων.
Το ζητούμενο θα
βρεθεί, αν είμαστε τυχεροί ή/και ικανοί να το
βρούμε. Αν προσπαθήσουμε, αν επιμείνουμε,
μετά από καιρό, μετά από δουλειά. Ακόμη
κι αν πεθάνουμε, θα βρεθεί, μετά κι απ'
αυτό.
Η αλήθεια δεν
προσφέρεται. Η αλήθεια, προκύπτει,
αναδεικνύεται, υποδηλούται, ανευρίσκεται,
ανακαλύπτεται, συμπεραίνεται, προβάλλει,
ενυπάρχει, περιμένει. Η αλήθεια υπάρχει.
Είναι μια λέξη τόσο
συνηθισμένη, τόσο απλή, τόσο κοινή. Κι
όμως, αν αναζητήσουμε την προέλευση και
την ιστορία της, θα δούμε ότι είναι τόσο
σημαντική και παλιά, όσο κι η ζωή. Μια
λέξη απαραίτητη για την καθημερινότητά
μας. Για τις σχέσεις μας, τις προσωπικές
και τις επαγγελματικές. Για τη ζωή μας.
Είναι για 'κείνα
που φάνηκαν, όταν ο γυαλιστερός μανδύας
του ψεύδους έπεσε, και για όσα αποκαλύφθηκαν
όταν ο μανδύας της (αυτ)απάτης, της
αιθεροβάμονος φαντασίας και της αφέλειας,
δεν εξαρκούσε πια για να τα σκεπάσει
ή και να τα εξαφανίσει. Είναι και για 'κείνα που θα επιζήσουν με τη δύναμη, την αντοχή, και τη σημασία
τους.
Αποτελεί κομβικό
ερώτημα και αντικείμενο της φιλοσοφικής αναζήτησης,
των θρησκειών, της ψυχολογίας και όλων
των θετικών επιστημών. Ως αλήθεια, στις “κοινωνικές
επιστήμες”, θα προτιμούσα να θεωρώ τα δεδομένα, τα στοιχεία, κι
όχι τις αφετηρίες υποθέσεων και συλλογισμών, ή τους
στόχους. Ούτε τις πολιτικές επιλογές
και εκτιμήσεις.
Στη μυθολογία, η
αλήθεια, ήταν κόρη του Δία, μητέρα της
Αρετής και τροφός του Απόλλωνα. Για
φαντάσου! Από τόσο παλιά, οι
άνθρωποι τη θεώρησαν γέννημα θεού,
μητέρα κάθε αγαθής προαίρεσης του
ανθρώπου και τροφό/τροφοδότη του
Θεού-προστάτη του φωτός (που καταυγάζει,
λαμπρύνει, αποκαλύπτει τα κρυμμένα και
αναδεικνύει το κάλλος και τη μορφή των
πραγμάτων) και της αρμονίας της πλάσης!
Ακόμη, κι ο Χριστός, ρωτήθηκε, λίγο πριν καταδικασθεί στην δια του σταυρού θανάτωση: Τί εστιν αλήθεια; Εξεταζόμενος από τον Πιλάτο, είχε προείπει: "ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν
κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου
τῆς φωνῆς." Τούτος ο λόγος ας σταθεί για όλους μας κλήση, συνάντηση και κοινωνία. Ας ενωθούμε όλοι, στη βάση της αλήθειας.
Αλήθεια, στις λέξεις,
και στη λέξη “αλήθεια”, είναι η ετυμολογία
τους. Η αλήθεια, είτε έρχεται από το α
(στερητικό) + λήθη, είτε από το α (στερητικό)
+ λανθάνω (=σφάλλω, διαφεύγω), έχει την
ίδια σημασία: ούτε ξεχνιέται, ούτε έχει
λάθος. Θα φανεί, θα επιζήσει, θα αναδειχθεί,
δεν θα ξεφύγει, το κύρος της θα επιβληθεί
και θα καταρρίψει τα ψεύδη και τα λάθη.
Θα καταλάμψει!
